De lintjesregen liet op woensdag 26 april voor een negental inwoners van de gemeente Sint-Michielsgestel zeer welkome versierselen achter. Bart Pennings, Idette Honselaar – Brouwers, Henk van Rijnsoever, José Verhagen, Petra van de Wal, Faas Sengers, Wout van Son, Francien van der Burgt – Smits, Riekie van der Linden – van der Staak kregen uit naam van Koning Willem-Alexander die eer toebedeeld. De grote gele ‘schoolbus’ trok van dorp naar dorp om deze uitverkorenen aan huis op te halen. Voor Wout van Son had burgemeester Looijen het hoogste ereteken in petto. Van Son kan voortaan door het leven als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Een verdienste die hem toekomt door zeer talrijke en diverse taken die hij als vrijwilliger op zich nam. In de tientallen jaren die hij en zijn echtgenote Tiny in Gestel wonen, konden veel verenigingen en organisaties op Wout’s krachten rekenen. Als secretaris of ondersteuner bij een haast oneindige lijst, van sportclubs tot carnaval, van waterkrachtcentrale tot Ontmoetingscentrum De Huif, van hospice tot fietsclub. De laatstgenoemde groep bracht hem een saluut aan huis.
De geridderde Wout van Son luistert naar lovende woorden van ‘zijn’ fietsclub
Ze was niet compleet, de fietsersgroep (Mamofi-maandagmorgenfietsers)) die de geridderde een klinkende aubade bracht, pal voor het huis van Van Son. Daar stonden ze dan, met tienen, de fiets aan de hand, versierd met een roodwitblauwe vlag en oranje ballon. Een hechte groep die op maandagochtenden steevast zo’n veertig kilometers door de regio peddelt. Bij deze gelegenheid, op een andere dag én met een andere invulling. Een lied, een toespraak en een gezellig samenzijn ten huize van de gelauwerde.
Als eerste klonk het (eerste couplet van het) Wilhelmus. Dan de luchtige rede van een der maandagfietsers, Henk van Hemmen. Inclusief een lange, lange lijst van Van Son’s activiteiten en bewezen kwaliteiten. Een omstander vroeg zich af hoe het dan zo lang had kunnen duren eer die koninklijke onderscheiding bij de Gestelaar kon belanden.
Weer even later een lied, met een tekst geënt op ‘Het leven is goed in het Brabantse land’, kwamen Wout van Son’s verdiensten voor de Gestelse samenleving voorbij. De gehuldigde , keurig in het pak, stond erbij en glom bij zoveel eerbetoon. Een tafereel dat zich in meer Gestelse huizen zal hebben voorgedaan. Dankzij de Lintjesregen.
