Het kan verkeren dat de hoogste instantie van het Nederlandse rechtssysteem, de Raad van State, tot wenkbrauw fronsende uitspraken komt. De Raadskamer, het bouwproject in hartje Sint-Michielsgestel, is blijkbaar zo’n zaak. Ook al staat de bezwaarmakende partij volgens de rechter volkomen in zijn of haar recht met bezwaren tegen de door de gemeente gevolgde procedures, de bouwer van de Raadskamer kan ‘gewoon’ van start.
Meer nuance
In de zaak die Gestelaar Hein Berkelmans en Kees en Willemien Mommersteeg aanhangig maakten tot aan het hoogste rechtsorgaan, de Raad van State, kwam het op 31 juli tot een uitspraak. Vrijwel meteen daarna berichtte Gestel.nu haar lezers over dat vonnis. Basis voor deze berichtgeving was het persbericht dat de Gemeente Sint-Michielsgestel uitbracht. Informatie die nuancering behoefde, zo bleek bij nader bestuderen van het vonnis én na een reactie van bezwaarmaker Berkelmans. Reden voor een gesprek tussen Berkelmans en Gestel.nu.
Gegrond beroep
Vanwaar de behoefte aan wat uitgebreider informeren van de Gestelse burgerij? Hein Berkelmans: “Bij deze zaak doet zich iets vreemds voor. Het feit dat het beroep gegrond is verklaard, dat de rechter het besluit van de gemeente nietig verklaart en de Gemeente veroordeelt tot vergoeding van de gemaakte kosten, maar dat de rechtsgevolgen gehandhaafd blijven.” In dit geval te vertalen als ‘de bezwaarmaker heeft gelijk met zijn argumentatie, de gemeente nam een onzorgvuldig besluit, en toch kan de bouw van de Raadskamer van start’. “Strikt gelet op wat wij inbrachten, had het zo nooit mogen gebeuren”, aldus de bezwaarmaker.
Procedurele missers
Berkelmans en ‘de’ Raad van State zijn in de loop der jaren geen onbekenden meer voor elkaar. Diverse keren al toog hij naar Den Haag, de gemeente met haar juridische staf, Berkelmans met de zijne. “In alle eerdere zaken en ook nu ben ik niet tegen de uitvoering van het Centrumplan geweest. Maar in de aanloop zijn veel missers gemaakt, die ik boven water heb proberen te krijgen”, zegt Berkelmans over diens herhaaldelijke bezwaren.
Geen ondergronds parkeren
Eén andere zaak haalt hij nog aan. Die van de jaren geleden verstrekte exploitatievergunning. Dat hij in deze zaak niet ontvankelijk is verklaard heeft de Gestelse burgerij veel euro’s gekost. “Van Wanrooij heeft de bouwgrond tegen een veel te laag tarief van de gemeente kunnen kopen. Dit bedrijf is spekkoper, ten koste van de burgers”, vindt Berkelmans. Daar blijft het niet bij. Dat de bouwer bovendien minder appartementen beschikbaar maakte voor sociale bewoning, is klaarblijkelijk voor lief genomen. En dat de eerder vastgelegde ondergronds parkeren ‘zomaar’ niet is gerealiseerd. Vreemde zaken, zo oordeelt de man, die in zijn eigen dorp op veel weerstand stuitte.
Gefopt
De gemeente, de rechter, de overheid in zijn algemeenheid, Berkelmans is zijn vertrouwen in deze officiële instanties grotendeels kwijt. “Het is een heel rijtje aan zaken die ons zijn voorgehouden, die niet zijn waargemaakt”, vervolgt hij op diens bekende rustige toon. “We kregen “niet het centrum dat ons beloofd is. Onze volksvertegenwoordigers hebben ons gefopt.”
Accepteren
Terug naar de meest recente uitspraak. “Hier heb ik niets meer tegen in te brengen”, erkent Hein Berkelmans zijn verlies, “dat heb ik te accepteren. Opvallend blijft dat de bestuursrechter zich op de hand van de overheid stelt. Voor de burger is het moeilijk om je gelijk te krijgen.” Niettemin is de uitspraak van het hoogste nationale rechtsorgaan voor de Gestelaar het eindpunt van procederen. ”Ik kan naar het Europees Hof stappen, maar dat ga ik niet meer doen. Dat vergt allemaal te veel van me”, zegt de zeventiger.
Parkeren
Vrijwel altijd was het parkeren -naast het in Berkelmans’ ogen grote overschot aan beoogde winkel- en horecaruimte- een van de heikele punten. Wel of niet genoeg, daarover mocht de Raad van State zich al eerder uitspreken. Met kunstgrepen, zoals het inrichten van centrumzones A, B, en C, lukt het de gemeente te voorzien in vereiste aantallen parkeerplaatsen. De doorgaans gehandhaafde afstand van 250 meter vanaf de Raadskamer tot de parkeerplaats is opgerekt tot 300 meter. Met recent nog, het toevoegen en uitbreiden van de aanvankelijk als tijdelijk bedoelde parkeervakken tegenover de uitrit naar de AH-parkeerplaats. Bovendien zijn nabij het totale parkeerplaatje ook de 58 plekken van het gezondheidscentrum als openbare parkeerplaatsen meegeteld.
Einde juridische strijd
Nu lijkt er een punt gezet achter al deze zaken, althans voor Hein Berkelmans. Bouwer Van Wanrooij kan aan de slag, zodra zeventig procent van de 27 appartementen zijn verkocht. Hein Berkelmans kan ermee leven, al kreeg hij en het dorp Sint-Michielsgestel niet het centrum zoals dat bedoeld was.
Deze website wordt beschermd door