column -door Ronel Dielissen
Het bosje van Wouters
“Zullen we hier oversteken en het bosje van Wouters inlopen?” zegt mijn ene wandelvriendin. “Goed plan”, zegt de andere.
“Het Bosje van Wouters, nog nooit van gehoord”, is mijn commentaar en meteen springt de fantasie op hol. Wat een prachtig bosje hier aan de Elzenstraat. Hoeveel kinderen hebben hier verstoppertje gespeeld, jongeren de eerste zoenen gestolen tijdens de eerste kalverliefde, ouderen gescholen tijdens een wandeling voor een regenbui. Geen hondendrollen, die worden zeker netjes opgeraapt.
Waarom is dit bosje nog hier, van wie is het en waarom heet het Wouters ? Contacten in de plaatselijke horeca weten dat er vroeger een huisje stond, van de familie Wouters, met een kind dat op het doveninstituut zat. Is het bosje naar hun vernoemd? Maar waarom dan!? De Heemkundevereniging helpt met zoeken naar objectieve informatie, maar weet er niet veel over te vinden. Wel is bekend dat het bosje van de gemeente is. Google heeft maar één streetview-foto, verder niets, dus dat schiet ook al niet op. Net als bij de meesten aan wie ik het vraag. Geen idee, het is er gewoon.
Wat apart dat dit bosje, na al die jaren nieuwbouw op de Gestelse hei, zo bewaard en beschermd is gebleven. Had het te maken met de waterhuishouding, lag het hoger gelegen op een terp, had het een stempel “heilige grond” of was het nog lang bezit van een van de adellijke families in de buurt? Was Wouters soms een boswachter ?
“Waarom wil je toch overal een verklaring voor”, vraagt een andere wandelvriendin. Geen idee, het intrigeert me. Wellicht weten de lezers meer over het bosje van Wouters. Reactie? Stuur het naar redactie@gestel.nu
Ronel Dielissen
