foto’s: Jef van Veldhoven
Geen trompetgeschal en tromgeroffel, maar een kleinschalig, gezellig samenzijn aan de voorkant van ‘hún’ Dommelstaete. De aanleiding? Op de vroege woensdagavond 4 oktober de opening van het gebouw, waarvan de 37 appartementen – 19 huur en 18 koop – inmiddels een jaartje zijn bewoond. Een plek in het dorp dat voor de bewoners van het fraaie complex inmiddels het ware ‘thuis’ betekent.
Zo geniet Bert Sterks van iedere dag wanneer hij ‘s ochtends zijn ogen opendoet. Met een lach: ”Als de gordijnen opengaan, dan is het net of ik vanaf een terras uitkijk op het centrum. Het voelt altijd als een vakantie. En als er reuring is in het dorp?! Nou ja, dat weet je toch als ervoor kiest in een centrum te gaan wonen.”
Droomwoning
Woon- en leefgenot deed intussen ook Theo Koens op, naast neo-Gestelaar tevens voorzitter van de Vereniging van Eigenaren. Koens was een van de 250 kandidaten die inschreven voor een appartement van Dommelstaete. Hij roemt het zicht op de Dommel aan de ene kant van zijn appartement en het levendige karakter van het centrum aan de andere. “Voor ons is het een droomwoning! Hier zie je mensen, maak je makkelijk contact, en dat bevalt me erg goed”, aldus Koens. Zijn buurman, althans bij deze openingsborrel, René van den Wittenboer, stemt voor de volle honderd procent in met de bevindingen van de VVE-voorzitter.
Voor Van den Wittenboer telt bij de gelijkgestemdheid van de bewoners ook iets anders sterk mee. “Doordat iedereen vrijwel gelijktijdig bezig was met het verhuizen, leer je elkaar beter kennen. Dan is het prettig dat je elkaar tot steun kunt zijn als het nodig is. Dat is gewoon fijn”, constateert Van den Wittenboer.
Naamplaatje
Geen champagne, geen door te knippen lint, geen rondleiding, maar een onthulling. Vanaf nu is met een naamplaat aan de gevel voor iedereen zichtbaar dat op deze plek in het hartje van Gestel Dommelstaete is gevestigd.
En toch …
Hoe fraai en compleet Dommelstaete ook mag zijn, er liggen toch al toekomstwensen. “De binnentuin”, oppert Van den Wittenboer als eerste, “want daarop heeft de projectontwikkelaar duidelijk bezuinigd. Die kan veel beter en mooier.” Dan heeft ook Theo Koens nog een praktische wens: “Automatische deurdrangers voor mensen die minder mobiel zijn. Ook die hadden in zo’n fraai appartementencomplex gewoon aanwezig moeten zijn.” Maar kom, zeggen beiden, en dan spreken ze, naar eigen zeggen, namens alle bewoners: “We wonen op het mooiste plekske van Gestel.”