Na een leven waarin hij zich vooral dienstbaar maakte voor zijn directe omgeving nam zijn familie afscheid van Ton van Zandbeek. Ton, een man die op veel terreinen liefst achter de schermen actief was, werd 76 jaar. Zijn ‘staat van dienst’ is meer dan aanzienlijk. Als leraar en later ambulant begeleider werkte Ton 34 jaar lang bij het VSO voor het Instituut voor Doven en Viataal. Daarnaast vond hij tijd om de Stichting Avondschool mede op te richten en er jarenlang de lessen Handelskennis te verzorgen.
Niet alleen dove jongeren bracht de leraar de vakbeginselen bij, ook aanstormende ondernemers hielp hij op weg naar het middenstandsdiploma. In zijn vrije tijd was hij direct betrokken bij de oprichting van het Jeugdcarnaval in Gestel. Onderwijl kon Scouting Petrus Donders steevast op Ton van Zandbeek rekenen als leider van een speltak. Overigens gebeurde dat in een tijd dat hij aan huis lessen handenarbeid verzorgde. Aanvankelijk in het Jeugdhuis, daarna in een schoolgebouw en weer later in De Huif.
De staat van dienst van de aimabele Ton van Zandbeek blijkt nog indrukwekkender. En telkens en overal, in al diens bescheidenheid, op de achtergrond. Waar hij ook kwam, overal kwamen de woorden van zijn echtgenote Anny volledig tot hun recht: “Ton was in alles wat hij deed ontzettend trouw. Hij deed altijd wat hij zei!” Een kleine anekdote: Zo bezorgde Ton, om voor de Heemkundevereniging portokosten te besparen, geruime tijd de post voor leden per fiets, aan huis. 19 Jaar lang was er jaarlijks de “Heerlijkheid”, een culturele avond van en door Gestelse mensen. Al die jaren zat Ton in het organisatiecomité. De tweejaarlijkse Gestelse Vlooienmarkt, waar geld ingezameld wordt voor de Gestelse jeugd, vanaf het begin was Ton van Zandbeek.
Betrokkenheid bij de Gestelse burgerij die Ton ook op politiek gebied liet gelden. Voor de wijk oost was het belangrijk dat het Duitse bos bleef bestaan. Omdat de gemeente daar een aantal huizen in wilde bouwen voerde een groep actie. Met Ton in een zeer actieve rol. Na vijf jaar gingen de plannen van tafel, het bosje is er nog steeds.
En dan was er de Zonnebloem, waar hij, aangespoord door Anny, als een der eerste mannen zijn inbreng had. Met als gevolg een verdere groei, zodanig dat de afdeling Sint-Michielsgestel momenteel in de verre regio intussen het hoogste aantal mannen telt. Bij hospice Parunashia besteedde de geboren Gestelaar na de opening talloze uren aan het tuinonderhoud van deze voorziening.
Op zaterdag 5 februari namen zijn vrouw Anny, zijn vier kinderen en 13 kleinkinderen op indrukwekkende wijze afscheid van een veelzijdig, geliefd man. Bij het hospice begeleidden enkele tientallen Ton met een applaus bij diens laatste rit. Het dorp uit, naar de natuurbegraafplaats in Schaijk.