Warme woorden van rouw, dankbaarheid en troost klonken er bij het afscheid van Gerard van Berkel. Zoals velen de op 4 januari overleden Gestelaar kenden, kwam als mooie samenvatting van diens leven terug in de woorden van zowel familie als de verenigingen, waar Gerard deel van uitmaakte. Met als telkens terugkerend kenmerk: Gerard als een man die altijd klaar stond om anderen te helpen, bij voorkeur op de achtergrond.
Gerard van Berkel overleed op 64-jarige leeftijd
Hoe onopvallend hij zijn weg in het dorp ook probeerde te vinden, opgemerkt werd Gerard van Berkel tóch. Vanzelfsprekend in zijn gezin, maar al evenzeer bij de RKVV Sint-Michielsgestel, het gilde Sint Anthonius en Sint Barbara, carnavalsvereniging De Fobussen. Plekken waar hij een dienstbare rol op zich nam. Deze Gestelaar deed wat hij niet laten kon, overal nam hij zijn verantwoordelijkheid als het aankwam op organiseren en regelen.
Familie en afgevaardigden van verenigingen gaven Gerard de eer die hem toekwam. Jongste broer Thieu sprak lovende en gevoelige woorden. “De rode draad in zijn leven is altijd geweest: zo mogelijk met plezier keihard werken, op tijd feesten en het voorbereiden en organiseren van heuglijke feestmomenten en altijd maar helpen waar ie kon.” “Je hebt al geluk als je geen pech hebt… Maar, je hebt veel geluk als je met pech kunt om gaan. Geluk voor jezelf, maar zeker ook geluk voor je omgeving. Dat geluk had onze Gerard.
Postume onderscheiding
Tot in zijn laatste levensdagen hield Gerard zich op de hoogte van ‘zijn’ Gestel. Het gilde, waar hij in 1961 als vendelier binnenstapte, had op de jaarlijkse teerdag een onderscheiding aan hem willen uitreiken. Het snelle ziekteverloop maakte dat eerbetoon onmogelijk. Zoon Jeroen mocht postuum die eer aan zijn vader in ontvangst nemen.
Ook de Fobussen bewaren louter dankbare herinneringen aan overledene. “Wat er ook werd georganiseerd, Gerard was een perfectionist op alle fronten. Met name het verzorgen van de horeca was zijn ding. Hij wilde het iedereen graag naar de zin maken. Het eten moest goed zijn en het bier koud!” Stille kracht en ‘verbinder’ Gerard van Berkel laat heel zijn familie en vele dorpsgenoten warme herinneringen na.
