Het chauvinisme bij inwoners van zijn dorp mag van Faas Sengers, muzikant en liedjesschrijver, best een toontje hoger. “In dorpen rondom Gestel zie je dat meer dan hier, die openlijke trots op het eigen dorp”, zo schetst Sengers zijn waarnemingen. Wie weet treedt er een verandering in op. Geholpen door Sengers’ recent gecomponeerde lied. Wellicht is dat de ideale opmaat om op gezette tijden wel massaal de verbondenheid met het eigen Gestel te bezingen. Een lied met de potentie van een ‘dorpslied’.
Faas Sengers’ nieuwste lied heeft het in zich het Gèssels dorpslied te gaan zijn
Alle bezienswaardige, van fraaie tot wonderschone plekjes zie je haast aan je ogen voorbijtrekken bij het beluisteren van Sengers’ lied. Noem ze maar, de molen, de toren, Halder, de Stokhoek, Haanwijk, de Pleinse Dijk, Theerehei, de Houw, de voetbalclub en veel meer aan herkenning van ons dorp . Met de nostalgische inslag, die nou eenmaal om Sengers zweeft, weet deze zijn waarnemingen lyrisch om te zetten in een heerlijk luisterlied.
Verbinden
Diverse keren per week ziet en ervaart Sengers de schoonheid van zijn woonplaats. “Bij iedere wandeling of fietstocht valt mij op hoe mooi het dorp en de omgeving is”, zegt de Gestelaar. Juist die pracht en rijkdom van zijn dorp móest gewoon in een lied. Op een mooie, wat gedragen melodie, bezingt Faas Sengers al dat Gestelse schoons aan natuur en gebouwen. Met, na aandachtig luisteren slechts één constatering: Een dorpslied waardig. Een lied dat bijdraagt aan verbinding tussen mensen in Gestel. Op een wijze zoals het Wilhelmus dat doet met Nederlanders? Een brede glimlach en een knikje van Faas Sengers.
“Het zou fijn zijn als Gestel het gaat meezingen”, vindt de tekstschrijver annex componist. Als uiting van trots op het dorp dat we met zijn allen bewonen. Met het meezingen doelt Faas vooral op feestelijke aangelegenheden, met veel publiek van eigen bodem. Met een glimlach laat Sengers noteren dat -net als bij het nationale volkslied het Wilhelmus- de meezingers zich kunnen beperken tot het refrein. “Alles meezingen is wat veel gevraagd. Want behalve het refrein is het toch meer een luisterlied”, zo schat hij zijn ‘werk’ in.
Er komt nog meer muzikaals uit Sengers’ handen…
Refrein van Gèssel wè bende toch skon
Gèssel
Gèssel, wè bende toch skon, met de Dommel, d`n Houw en de tore
Gèssel, wè bende toch skon, ik ben zo blij de ik hier ben gebore
Halder, de Stokhoek en de Pleinse Dijk
In Gèssel daor vuul ik me schathemelrijk
ut plekske in ‘t zuiden waor mun leve begon
Gèssel wè bende toch skon ….
Om het hele lied te beluisteren klik op deze link
https://m.youtube.com/watch?v=LSzTopjs-kE&feature=share of
bezoek de link via de site van Heemkundevereniging De Heerlijkheid Herlaar
https://www.deheerlijkheidherlaar.nl/
Veelschrijver
In Sint-Michielsgestel bouwde Faas Sengers, ondanks diens kunst om op de achtergrond te blijven, een aanzienlijke reputatie op. Tientallen, of waarschijnlijk meer dan honderd liedjes schreef hij. Voor carnavalsfeesten, voor zijn vroegere club De Meute, bij het eeuwfeest van OKtoneel, bij het 55-jarig groots gevierde jubileum van Bokkendonk. Of, voor Cor Swanenberg, een Brabander met faam mag je wel zeggen, schreef de Gestelaar óók. Net als voor de Kleinkeinder en het Kwekfestijn. Sengers liet de vele luisteraars vaak in be- en verwondering achter bij zijn composities.
Hoe dat in zijn werk gaat? “Nou”, peinst Faas hardop, met na een korte stilte, “bij mij komt vrijwel altijd eerst de melodie en dan volgt de tekst haast als vanzelf.” Geen ellenlange uren aan de schrijftafel dus. “Het rijmen is wel altijd een uitdaging, vind ik. Dat moet namelijk niet verwrongen zijn, niet te onnatuurlijk.” De lat ligt hoog bij hem, wil de liedjesschrijver maar zeggen. En toch, de teksten zelf, die schudt hij vrij vlot uit zijn mouw. Met een bescheiden glimlach geeft Faas toe: “Ja, misschien mag je dat wel een gave of soort talent noemen.” Bij het nieuwe (dorps-)lied hielp Sengers’ vriend en muzikant Dorus van de Ven mee om het lied te verfraaien.
Er komt meer
Er zit zeker meer in het vat, laat Faas Sengers weten. Zijn werk als kwaliteitsadviseur op het archief bij ‘de Provincie’ zit er op voor de 65-jarige. Sinds hij een jaartje terug vervroegd met pensioen ging, is er meer tijd voor wandelingen, fietstochten. Juist deze zijn voor hem de inspiratiebronnen voor nieuwe ideeën. Intussen zijn er al lijntjes uitgezet voor volgende muzikale producties. “Hierover komen we vast nog een ander keertje te spreken”, belooft Sengers.
Muzikaal verleden
En dan heeft Gestel.nu nog enkele foto’s nodig. De gitaar daar op de achtergrond, maar wel in de woonkamer, of hij die zelf bespeelt. Jazeker, blijkt algauw. Decennia geleden, in tijden dat Beatles furore maakten over heel de wereld deed de band Hertz dat in bescheidener mate dat in de regio van Gestel. “Als amusementsorkest hadden wel honderden optredens op feesten en partijen. We waren eigenlijk een Beatlesband.” Begonnen met de toepasselijke naam: Revolution Nine (titel van een Beatlesnummer). Aan het memorabele afscheid van de ‘Fabulous Four’, een optreden op een dakterras in Londen kleeft nog een heerlijke Gestelse anekdote. Revolution Nine besloot eveneens tot een concert op een Gestels dakterras. Niet helemaal op een gepast tijdstip uitgevoerd, zo merkten de bandleden al rap. Vanuit de nabije Michaëlkerk kwam het dringende verzoek van de pastoor om alsjeblief wat zachter te doen, om de kerkdienst niet verder te verstoren.
Nu echter kijkt de Gestelse muzikant/schrijver vooral vooruit. Naar wat zijn lied doet met zijn dorp, met Gestel. Het dorp dat straks wellicht massaal en luid haar trots over het eigene in hun woonplaats over het plein of door de zaal laat schallen.
