Wekenlang al staren ze je aan van grote plakkaten op straathoeken. Vriendelijke gezichten, zonder uitzondering. Erachter? Mensen die zich om ons bekommeren. Idealisten waarschijnlijk die hardop dromen en denken over het waarmaken van een betere wereld, hoe klein ook. Ik heb het over onze gemeente Sint-Michielsgestel. Over verkiezingen dus. Opgeteld halen we net wel of net niet de dertigduizend inwoners.
Als het kiesgerechtigde deel opdraaft als bij de vorige vergelijkbare gelegenheden, dan mogen we in de handjes klappen als ook nu 56,6 % van de 18-plussers gaat stemmen. Blijkbaar trekt een golf van desinteresse als een koude hevige regenbui over velen heen, met gevolg: binnen blijven. Zo wrang…
Binnen, ik ben weer thuis, met nummers en gezichten van lijsttrekkers vers op het netvlies, springen tv-beelden recht in mijn gezicht. Huilende moeders en kinderen, kanongebulder, tanks door straten, bebloede burgers, aan flarden geschoten woonwijken, lange slierten vluchtelingen op weg naar de grens. Het tolt in mijn hoofd. Dit voelt zó ongemakkelijk.
Wie zijn zij, al die mensen daar in Oekraïne, die zo standvastig hun ooit moeizaam verworven vrijheden willen behouden? Een volk dat weigert zich te laten onderdrukken. Mensen die zélf de keuze willen maken over hun wijze van leven. Een gemeenschap die zich in staat acht om zelf hun zaken te regelen, de eigen leiders te kiezen. Mensen voor wie één punt telt. Dat zij hun stem mogen laten horen. Dat zij deel zijn van een samenleving, die vertrouwt op een in meerderheid gekozen bestuurssysteem.
Wie zijn wij dan, al die mensen uit ons dorp, uit onze gemeente? Waar Oekraïners hun huizen om verlaten, hun mannen aan het front om moeten verliezen, een toekomst om dreigen te verliezen, waar zij om strijden, dat hébben wij. Dat ademen wij dagelijks in. De vrijheid te zeggen wat we willen, te kiezen wat we willen. Wij, jij en ik, wij hoeven er niet meer voor te vechten, we kunnen er zelfs persoonlijk aan meebepalen.
Dát is wat die gezichten op de plakkaten mij vertellen. Zij wenken als het ware naar ons. ‘… Doe mee, onze partij heeft de juiste ideeën om onze directe leefomgeving te verbeteren. Kijk maar wat het best bij jou past.’ Zo verschillend en tegelijk toch zo één.
De gemeenteraadsverkiezingen?! Daar past maar één woord bij. Zie boven deze korte tekst.
Willem Geurts
Volop keuze woensdag 16 maart bij de gemeenteraadsverkiezingen
