Roel werd geboren op 6 juni 1976 als oudste zoon van Gerard en Annie van Grinsven. Hij was een actieve jongen. Met zijn zus en de buurtkinderen aan de Wolfsdreef speelde hij veel buiten. Op 13-jarige leeftijd werd duidelijk dat hij leed aan FSHD (facioscapulohumerale spierdystrofie), een aangeboren spierziekte waarbij de spieren steeds meer kracht verliezen.
Dat weerhield hem als tiener er niet van een bijbaantje te zoeken. Zo was hij krantenbezorger en vulde de vakken bij de Boerenbond. Samen met zijn zus plukte hij aardbeien en tuinbonen bij de boer.
Langzaam maar zeker kwam de dag dat hij in een rolstoel belandde. Dit was een zware dobber, maar Roel liet zich er niet door uit het veld slaan. Overal had hij wel een oplossing voor. Hij liet zich niet regeren door zijn ziekte en probeerde het maximale uit zijn leven te halen. Zelfregie en zelfstandigheid waren erg belangrijk voor hem; hij wilde zoveel mogelijk zijn zoals ieder ander.
Naast de steun van zijn familie kon hij ook dag en nacht rekenen op de hulp van een trouwe groep vrienden die hij al van jongs af aan kende. Doordat hij zelf sociaal en attent was, kreeg hij terug wat hij gaf.
Klagen of mopperen paste niet bij hem, behalve als zijn voetbalteam slecht gescoord had. Dan reageerde hij steevast met: “Het was weer rommel.”
Nadat hij de havo afrondde en de meao in één jaar doorliep, begon hij aan de opleiding bedrijfsadministratie (SPD) in Weert. Al snel bleek dat hij andere dingen belangrijker vond en hij besloot te gaan werken. Dat was zijn lust en zijn leven. Tot op het laatst werkte hij als administrateur bij Bouwbedrijf Hurks-Van der Linden.
Roel wilde behandeld worden als ieder ander en daar hadden zijn vrienden geen probleem mee. Over en met zijn handicap werden grappen niet geschuwd, gingen soms net over het randje, maar Roel vond het geweldig. Hij deed zelf net zo hard mee. Het was zijn manier om met zijn beperkingen om te gaan.
Samen met zijn vrienden vierde hij carnaval, ging op stap en naar het voetballen. Menig feestje vierde hij met zijn club De Skutters waar hij ook secretaris van was en ervoor zorgde dat de vergaderingen snel en efficiënt verliepen. Een van zijn vrienden memoreerde dat ze vaak al de notulen hadden voordat ze überhaupt vergaderd hadden.
Op 4 april brak Roel zijn heup en verloor hierdoor in één klap zijn zelfstandigheid. Hij had al veel grenzen verlegd, maar dit bleek de laatste.
In Hospice Puranashia kon zijn laatste wens in vervulling gaan: op een waardige manier afscheid nemen van de mensen die hem in zijn leven zo dierbaar waren: zijn familie en trouwe vrienden, maar ook het thuiszorgteam van Vivent. Allen die ervoor gezorgd hadden dat hij zo lang mogelijk zelfstandig kon blijven.
Op 10 april overleed hij, 46 jaar oud.
Deze website wordt beschermd door