In Memoriam Wim van Vessem

ALS je steeds voor een ander klaarstaat,
dan heb je begrepen waar het in het leven over gaat.

Deze zin op de overlijdenskaart typeert Wim als geen ander, maar het eerste woord staat niet voor niets in hoofdletters geschreven. Zoals Jan van Zon opmerkte tijdens de drukbezochte herdenkingsbijeenkomst op het hoofdveld van SCG’18: ‘Een klein woordje, maar met een verschrikkelijk groot gevolg.’
Het bericht dat bij Wim ALS was geconstateerd, ging als een schok door de Gestelse gemeenschap.

Want wie kent Wim van Vessem niet? Was hij niet actief in het verenigingsleven, dan bood hij een helpende hand aan ieder die hem daarom vroeg. Vaak ook ongevraagd; Wim wist precies waar en wanneer hij nodig was. Niets was hem te veel.
Thieu van Berkel verhaalde tijdens de bijeenkomst over de liefde van zijn familie voor Wim. Toen vader Van Berkel plotseling overleed en moeder Jo alleen voor de zorg van haar zeven kinderen en het runnen van de winkel kwam te staan, hielp Wim mee in het gezin en de winkel waar hij kon.

Wat Wim het meest typeerde, was zijn opgeruimdheid en gevoel voor humor. Altijd een glimlach op zijn gezicht. Niemand van de aanwezigen op de herdenkingsbijeenkomst kan zich herinneren hem ooit chagrijnig te hebben gezien. ‘Nou, ja, heel soms, als hij tegen een bepaalde club moest voetballen en hij het van een bepaalde speler niet gewonnen kreeg,’ weet Piet Swartjes van voetbalclub SCG ’18.
Voetballen was voor Wim zijn lust en zijn leven. Jarenlang speelde hij linksback in het Eerste van Gestel en als hij zelf niet speelde, ging hij kijken naar een wedstrijd of trainde hij de jongsten van de club. Leo de Bakker schat dat hij zeker 400 wedstrijden heeft gespeeld. ‘Waaronder de vriendschappelijke wedstrijden tegen Ajax, PSV en Feyenoord. Wie kan zeggen dat hij tegen al deze clubs heeft gespeeld?’
Ook toen het niet meer ging, liet Wim zich op de club zien. Op de vraag hoe het met hem ging, was zijn vaste antwoord: “Bijna goed.”

Zijn liefde voor voetbal draagt Wim over op zijn kinderen Jesper, Sten en Donnée, zelfs op zijn kleinzoon Bram. Wim was sowieso een grote kindervriend. Tijdens de vakantie op de camping of het jaarlijkse Meuteweekend genoot hij ervan grappen en grollen uit te halen met de kinderen. Wim – Wimke of Wimpie – was altijd in voor een geintje. Dag en nacht stond hij klaar voor zijn kinderen en later zijn kleinkinderen: ophalen na een avondje stappen ongeacht het tijdstip, mee naar de zwemles, naar de speeltuin of andere leuke uitjes ondernemen.

Bij Peter van Berkel in de Spijt richtte hij met een aantal vrienden carnavalsvereniging De Meute op. ‘Dat hij een heel actief persoon was, blijkt wel uit zijn deelname aan de diverse commissies die onze club rijk is en aan de activiteiten die hij in de loop der jaren mee organiseerde,’ memoreerde Jan van Zon. ‘Van zijn technische capaciteiten werd dankbaar gebruikt gemaakt. Wim ging letterlijk en figuurlijk fluitend door het leven, want zingen kon hij niet. Zijn komst kondigde hij altijd fluitend aan met zijn lijflied Bokkendonkers zijn we allemaal. Wim was een positieve, altijd vrolijke, contente mens. Een graag geziene gast en een grote vriend.’

Donderdag 5 oktober overleed Wim van Vessem op 72-jarige leeftijd aan de gevolgen van ALS.