Ze liggen er prachtig bij, de huisjes op het Kentalisterrein. De paviljoens met als bestemming de opvang van Oekraïnse vluchtelingen. Tijdelijk, tot in de beginmaanden van 2023, zo is het plan. Dat maakt me nieuwsgierig. Want waar zijn ze, de vluchtelingen?! Of nee, wacht, is de verbouwing al gereed?
Weet je, ik ga poolshoogte nemen. Want je hoort nauwelijks over vorderingen bij de verbouwing of aanpassing van de wooneenheden. Net zo min over de termijn waarop wij de gasten mogen begroeten. Op het Kentalisterrein is vrijwel geen beweging. De grote vakantiestilte heerst, twee scholen in diepe slaap. Een ervan gaat sowieso niet meer open. Wat opvalt is een zaligmakende rust. Een betere plek om bij te komen van diepgevoeld leed, onbeschrijflijke woede of oneindige vermoeienis is nauwelijks denkbaar. Een uitermate geschikte locatie kortom voor opvang van gekwelde mensen.
Het was zo mooi geweest als iedereen de ontwikkelingen rondom de komst van onze tijdelijke medeburgers had kunnen volgen. Over de samenstelling van de groep Oekraïners, jong en oud bijeen, volledige gezinnen, met een gehoorbeperking? Maar ook over nog op te stellen programma’s. Kunnen wij als vrijwilliger, ideeën uitwisselen, ons aanmelden, in de voorbereiding of actief meedoen? Of is dat nog te prematuur?
Tussen de bomen door ontwaar ik enkele busjes, bedrijfswagens blijkt bij dichterbij komen. Bij een ervan haalt een man iets uit de laadruimte. Verrast kijkt hij op bij mijn begroeting. Een vriendelijk mens, die slechts weet te vertellen dat hij met zijn collega’s op deze dag hun specifieke werkzaamheden afronden. Over het vervolgtraject weet hij niets. Ook niet wanneer onze tijdelijke dorpsgenoten zich op dit stukje Gestel gaan vestigen.
De vriendelijke technicus legt intussen de laatste hand aan de elektrische voorzieningen in het paviljoen. Zijn dagtaak zit er op. Met een laatste snelle blik omhoog zie ik dat plafonds nog niet zijn afgewerkt. Hier ligt nog een taak voor de stukadoor. Dat kost nog wel wat tijd, vermoed ik. Tijd die wij, Gestelaren van reeds vele jaren, met elkaar kunnen besteden om onze toekomstige buren een onvergetelijk en gepast welkom te bereiden.
