Achter al die voordeuren in ons dorp komen sommige Gestelaren zo nu en dan tot verrassende creaties en prestaties. Zoals Yvonne Kapteijns, een dorpsgenote die op een unieke manier van zich laat spreken. Met een boek, geschreven met schrijfpartner Ton Badhemd. Over het hoe, wat en waarom spreekt Yvonne met [naam].
De blik van Yvonne Kapteijns gaat zo nu en dan richting keukentafel, naar het boek ‘Joop en Arie’. Haar eerste boek, 184 pagina’s, geschreven als helft van een schrijversduo. Met een inhoud die je eigentijds en levendig kunt noemen, in sfeer enigszins herkenbaar als bij ‘Hendrik Groen’. De titel ‘Joop en Arie’ én de schrijvers, dat vraagt om toelichting. Toeval speelt een rol op weg naar dit verrassende boekdebuut.
Yvonne Kapteijns met schrijfpartner Ton Badhemd
Grote woorden zitten niet in de aard van de Gestelse, blijkt al bij aanvang van het gesprek. “Met ons boek gaan we zeker niet de bestsellerslijsten bestormen.” Zij zegt het met een lach. Het boek ontsproot immers eerder aan toeval, dan dat het vooraf zo gepland was. “Wekelijks doe ik mee met de schrijfopdracht op de site van Schrijvenonline.nl. Amateur-schrijvers krijgen wekelijks een vrijblijvende opdracht, schrijven een tekst naar eigen inzicht en stijl, en die belandt op het forum vervolgens bij hun kritische collega-schrijvers en experts. “Daar ligt de wortel van ‘Joop en Arie’”, aldus co-auteur Yvonne.
Die ene opdracht hield voor Yvonne een fictieve brief in, te schrijven aan een al even fictieve persoon in een verzorgingstehuis, gedurende de coronatijd. “Helemaal zonder dat ik iemand specifiek in gedachten had koos ik voor ‘ome Joop’. Als reactie op mijn brief kreeg ik een brief terug van een fantasie-ome Joop. Die vroeg om een estafette te doen, om en om, in tekstjes van 99 woorden. ” Ziedaar, de kennismaking op afstand met Ton Badhemd (Hans Bos).
Basingstoke
Wacht, een sprongetje terug, want waar en hoe begint die voorliefde voor het schrijven? Yvonne geeft een analyse, die zelfs is terug te voeren naar een precieze plek en tijdstip. “In 2015 zat ik een beetje vast in mijn werk, begon me de zin van veel dingen af te vragen. Een sabbatical kon wel eens voor antwoorden zorgen.” Die keuze voerde de nierdialyse-verpleegkundige voor zes louterende maanden naar het Engelse stadje Basingstoke. “Daar kon ik aan het werk in mijn vakgebied, omdat mijn kwalificaties ook golden voor Engeland. Ik stuitte op een en al enthousiasme, in de nieuwe omgeving en bij mezelf. Dat legde ik op mijn Engelse appartement in wekelijkse blogs vast, voor thuis en voor mezelf. Daar begon het, het schrijven.”
De discipline die schrijven vergt, bleek voor Yvonne geen obstakel. “Oh nee hoor, het is eerder zo dat ik me moet inhouden. Je kunt opdrachten die Schrijvenonline aanbiedt ook laten liggen, als het thema je bijvoorbeeld niet zo aanspreekt. Dat doe ik haast nooit. Ik zie ze eerder als een uitdaging.” Joop en Arie dan, dat is toch een heel ander avontuur?!
“Ja, dat kun je wel zeggen. Bijna dagelijks vulden we elkaars teksten aan. Die 99 woorden werden er soms 150 tot zelfs 1500 woorden per sessie. En daarbij moet je bedenken dat we wel de personages goed voor ogen moesten blijven houden, qua uiterlijke kenmerken, hun karaktertrekken, andere personages, de omgeving.” De in Dropbox geplaatste teksten vormden voor de auteurs een aanvaardbaar geheel, met na 30.000 woorden de allesbepalende vraag: Zullen we serieus doorschrijven voor een boek?? Ja, en dus belandde het project bij twee doorgewinterde redacteuren.
De kaft van ‘Joop en Arie’ die 184 pagina’s omhult
Verhaallijnen, tijdsprongen, overtollige woorden
Over sommige passages was geregeld intensief contact, online of telefonisch. “Soms leidde dat tot stevige discussies, maar als je met tweeën schrijft is het een kwestie van geven en nemen. Dat gebeurde dus ook. En met het eindresultaat zijn we allebei tevreden.” Maar dan is het nog geen boek?! “Nee, bij zo’n 60.000 woorden tekst ging het geheel naar enkele criticasters. Die zorgden er met hun aanwijzingen voor dat we aan de slag konden met snoeien: in te veel verhaallijnen, de tijdsprongen en overtollige woorden.” Met het uiteindelijke manuscript kwamen we terecht bij Boekscout, een uitgever die ons het meest aansprak, eentje die schrijfdebutanten een kans wil geven”, zegt Yvonne.
De beide schrijvers bij de gezellige presentatie van ‘Joop en Arie’
De grote dag
7 oktober 2020 zal zich stevig in de herinnering van Yvonne nestelen. De avond van de boekpresentatie. Eenvoudig, in het scoutinggebouw aan Laantje Zegenwerp, met co-auteur Ton Badhemd en enkele tientallen familieleden en vrienden en bekenden aanwezig. Een gezellige bijeenkomst, met een verrassend optreden van twee dorpsgenoten die de rol van Joop en Arie op een ludieke manier op zich namen. Of er een vervolg komt? “Daar ga ik niet van uit, dit was een mooi avontuur. Ik blijf wel schrijven”, klinkt het overtuigend, “dat kan ik niet meer laten.”
