Op vrijdag 20 mei is op 83- jarige leeftijd overleden Fried Vermeulen. Een bekende naam in de Gestelse voetbalgeschiedenis die bij SCI uitgroeide tot een echte clubman.
Het talent van Fried als doelman kwam vroeg bovendrijven. Al op 16-jarige leeftijd stond hij onder de lat in het eerste van Gestel. Dit bleef niet onopgemerkt bij de scouts van PSV. Tot een profcarrière zou het niet komen. Wel maakte Fried na enkele jaren de overstap naar SCI waar ook zijn zwager Harry Kuijpers speelde.
Duiken, vallen, zweven, springen, vangen en stompen. Fried beheerste het allemaal en had ook een uitstekend reactievermogen en een fijne trap. Van 1963 tot 1967 vervulde hij een dubbelrol bij ‘Halder’. Hij was zowel de trainer als de stijlvolle keeper van het eerste elftal dat uit kwam in de Brabantse Bond. Bij het klimmen van de jaren maakte Fried plaats voor nieuw talent en ging hij spelen in het veteranenteam. Zijn winnaarsmentaliteit nam hij mee. De ‘toppers van toen’ behaalden verschillende kampioenschappen in de periode dat SCI aan de Eikenlaan speelde en de buurman was van tennisvereniging Thadia.
Na zijn actieve jaren binnen het veld hield Fried het allerminst voor gezien. Van betrouwbare pijler in de goal werd hij een steunpilaar op organisatorisch vlak voor de fors groeiende sportvereniging. In het weekend verruilde Fried zijn stukadoorsoverall voor het ‘jasje-dasje’. Onberispelijk gekleed vervulde Fried de rol van spreekstalmeester bij onder meer kampioenschapsrecepties en nieuwjaarsbijeenkomsten. Tal van mensen binnen en buiten Gestel leerden hem kennen als een innemende en goedlachse clubman.
Fried richtte zich vooral op sociale activiteiten voor de clubleden. Jarenlang was hij de drijvende kracht achter kienavonden en de playback-avonden. Ook verleende hij hand- en spandiensten voor het zeer populaire Champions League toernooi voor kinderen uit heel Gestel. Op zondag was hij niet alleen een vaste toeschouwer bij thuiswedstrijden van het standaardteam. Ook verkocht hij dan lootjes om de clubkas te spekken.
In een van de jubileumboeken van SCI keek Fried zelf met trots terug op zijn jaren bij SCI. “Als spelers knokten we voor elkaar en dat bracht ons tot een grote eenheid. Maar ook buiten het veld werkten we hard. SCI had lang geen eigen accommodatie. Toen we op het veld van Van Breughel aan de Halderse Akkers speelden, bouwden we zelf ons kleedlokaal. Die saamhorigheid, ja dat was onze grote kracht.”