Wáchten…??

Even had ik het idee dat heel de wereld, ook de onze in Gestel, bezig was te veranderen. Door de Russen nota bene. Doordat zij een land bestormen, willen vernietigen , zo een complete bevolking huis- en thuisloos maken. Dat roept ongekende woede op, wakkert tegelijkertijd ongelooflijke vormen van behulpzaamheid aan. En nou, kijk.

Waar dan ook in het land zie je geweldige initiatieven opborrelen, vanuit de burgerij, vanuit de overheid. Hartverwarmend. Vrouwen en kinderen die naar ons land mogen komen, voor wie gebouwen worden ingericht als tijdelijke huisvesting. Want ze hebben niets meer, deze mensen. Ja, een man of vader misschien, die op een ons totaal onbekend slagveld gevaar loopt om te komen door kanongeschut, granaatinslagen of geweervuur.

Even hier, ons eigen Sint-Michielsgestel, wat is onze inbreng? Van individuelen, jazeker, komt er een en ander los. Enkelen slaagden er in om vluchtelingen onderdak te bieden. Geweldig. Hoe zit het dan met onze óverheid? De instantie bij uitstek die beschikt over wonen en verblijven? Het orgaan dat een oud gemeentehuis (15, 20 jaar?) ongebruikt laat staan, of, even over onze dorpsgrens, De Blauwe Scholk zomaar zou kunnen vorderen. Ik noem maar iets. Of dat diezelfde instanties de eigenaar van een gigantisch en majestueus instituut gaat smeken, verzoeken of forceren de verkoop enige tijd te parkeren. Bedoeld als voorrang voor  Oekraïnse vluchtelingen. Niks stilzitten! Waarom wachten?!

Wij, althans het overgrote merendeel neem ik aan, goedwillende burgers, wij weten het niet. Wij zien lijdzaam toe en wachten af . Tot verantwoordelijken in het ‘paleis’ over hun hart strijken, die zo gewenste barmhartigheid tonen en de poorten -eindelijk- open gooien. Wij hebben plek! Er zijn duizenden mensen in acute nood! Waarom wachten?!

Een tussenstap. Stel dat alle Gestelse caravanbezitters besluiten hun caravan -tot een weekje vóór hun eigen vertrek naar vakantie- in een nog te bepalen groot weiland te plaatsen, dat tien- of enkele honderdtallen Gestelse burgers bouwen en monteren aan noodvoorzieningen als toilet- en wasgelegenheid. Maar, dat vanaf nú wij laten zien dat Oekraïners-in-nood hier welkom zijn, en komen.

Tegen de tijd dat onze overheid besluit gebouwen beschikbaar te stellen, kunnen wij als Gestelse samenleving verzuchten dat de wereld inderdaad bezig is te veranderen.